به گزارش پایگاه خبری تماشاگران امروز/این خبر مثل بمب میان اهالی هنر ترکید و رسانه‌ای شد. حالا بنا به دلایلی این اتفاق طی یک سال اخیر رخ نداد و دل اهالی فرهنگ و سینما همچنان گرم بود که این تصمیم عملی نمی‌شود.
از طرفی سالن‌سازی در سینما طی سال‌های اخیر شکل جدی‌تری به خود گرفت و این ماجرا چه در ساخت پردیس‌های بزرگ سینمایی و چه سینماهای تک‌سالنه اما مجهز در شهرستان‌های مختلف ادامه دارد.
این فعل و انفعال نه فقط درمورد حوزه هنری که بخش اعظمی از سینماهای کشور را در اختیار دارد، بلکه توسط بخش خصوصی و تهیه‌کنندگان سرمایه‌دار نیز ادامه یافت تا جایی که مصادیق زیادی از این پروژه‌ها مثل کوروش، مگامال، ایران‌مال و غیره هم‌اکنون در نقاط ریز و درشت تهران سربرآورده‌اند.
موازی با این ساخت‌وسازها که سود بسیاری هم –تا پیش از دوره کرونا-نصیب مالکان آنان می‌کرد، بسیاری از سالن‌های رنگ و رو رفته تهران نه‌تنها توانی برای بازسازی نداشتند، بلکه به‌خاطر عدم ارائه فیلم توسط تهیه‌کنندگان به آنان کم‌کم رو به ورشکستگی نهادند.
البته در این بین شهرداری نیز گویا به دلیل توسعه و پیشروی طرح‌های شهری، برخی از این سینماها را تخریب کرد که یکی از آنان را می‌توان سینمای نوستالوژیک «آرش» دانست. هم‌اکنون یکی از ایستگاه‌های مترو بجای این ساختمان قد علم کرده است!
اگر چه مالکان سینما هم دل خوشی از وضعیت این سینمای قدیمی نداشتند. در شرایطی که عبدالله علیخانی، تهیه‌کننده‌ی سینما و از مالکانِ "عصر جدید"، گفته بود فقط می‌خواهند صندلی سینما عصر جدید را عوض کنند؛ خبر از صدور مجوز تغییر کاربری این سالن داده شد. تا اینکه محمدحسین فرح‌بخش، یکی از مالکان سینما عصر جدید در همان زمان عنوان کرد،همه کسانی که از نوستالژی این سینما صحبت می‌کنند دروغ می‌گویند چون اگر اینطور بود در این سال‌ها می‌آمدند و در عصر جدید فیلم می‌دیدند.
ماجرای تعطیلی و تغییر کاربری سینما عصرجدید اسفندماه سال گذشته در ایسنا خبررسانی شد. خبرهایی که درباره تغییر کاربری و تخریب سینما منتشر شده بحث نوستالژیک بودن این سینما و اینکه یکی از خاطره‌های جمعی مردم تهران و اهالی سینماست را بسیار داغ کرده بود.
اما در این باره محمد حسین فرح‌بخش که تقریبا اظهارنظر رسمی پیرامون سینما عصر جدید کمتر داشته صحبت‌هایی را مطرح کرد.
او که تاکید دارد مسائل مدیریتی و پیگیری از سوی ارشاد برعهده علیخانی دیگر مالک سینماست و خودش از جزئیات اطلاع دقیقی ندارد، در گفت‌وگویی با ایسنا نسبت به برخی اعتراض‌ها برای تغییر کاربری سینما بیان کرد: من از آن‌هایی که درباره نوستالژی سینما عصر جدید صحبت می‌کنند - چه مردم و چه سینماگران - چند سؤال دارم. خیلی از آن‌ها ممکن است در سال‌های گذشته یعنی یک سال، پنج سال، 10 سال یا 20 سال گذشته پدر و مادرهای خود را از دست داده باشند. به من بگویند که در این مدت چند بار بر سر مزار پدر و مادر خود رفته‌اند؟ پدر و مادرشان نوستالژیک‌تر است یا سینما عصر جدید؟ اول تکلیف این را مشخص کنند بعد درباره مال و اموال مردم اظهار نظر کنند. اگر من این سؤال را می‌پرسم، کسی هستم که بگوید؛ ۲۵ سال قبل مادرم به رحمت خدا رفته و هر هفته سر خاک او می‌روم. پدرم تا زمانی که در قید حیات بود 60 سال از فوت مادرش می‌گذشت و جمعه به جمعه در تمام آن 60 سال بر سر مزار مادرش رفت. این‌ها یعنی نوستالژی.
او افزود: سؤال بعدی این است که آن‌هایی که درباره نوستالژی سینما عصرجدید صحبت می‌کنند چرا در این چند سال به این سینما نیامدند تا فیلم ببینند؟ خودشان پیش وجدانشان قضاوت کنند چرا در این سال‌ها نیامدند؟ حالا الان در فضای مجازی حس نوستالژیک نسبت به سینما پیدا کرده‌اند؟ همه این‌ها حقه بازی و دروغ است، مثل بقیه چیزها.
حالا و در اسفندماه 1401 بار دیگر خبری در فضای مجازی دست به دست می‌شود که سینما عصرجدید قرار است به زودی تبدیل به یک پاساژ تجاری شود.
در حال حاضر در گوشه و کنار خیابان‌های قدیمی تهران، می‌توان سالن‌هایی مخروبه و سردرهای سینمایی را به چشم دید که اتفاقا تغییر کاربری هم نداده‌اند؛ اما یال و کوپال آنان ریخته و همانند جسدی بی‌جان در کناری افتاده‌اند.
طی روزهای اخیر بالاخره پس از مدت‌ها دوباره نام سینمای «عصر جدید» با قدمتی تقریبا ۸۰ ساله، به میان آمد که دیگر نایی برای حیات ندارد. سینمایی که گفته می‌شود به دنبال تعطیلی و شاید تغییر کاربری است، به‌ویژه اینکه متعلق به دو تهیه‌کننده فعال بخش خصوصی سینما هم هست و باید دید سرمایه‌گذاران برای تبدیل سینما عصرجدید به پاساژ پیروز خواهند شد یا اهالی فرهنگ و هنر...